Dag 1-2 (vrijdag 27 en zaterdag 28 september)

Daar zijn we dan airport Kathmandu! Door de douane lange rijen voor lokale reizigers en reizigers zonder visum! Yes, voor mij met visum niet hele vriendelijke man kijkt en ziet mijn visum are you allone? Where are you going to?  Respect lady!!! En ik kan verder het volgende poortje.... blijkt een lange rij te zijn met metal free?! Ik sluit maar aan want metal free ben ik niet... een uiterst kort loopbandje en een poortje van niks... links er van een nog korte bandje en mopperende nepalese mannen die zich in het openbaar moeten “ strippen” blijkbaar wordt er veel gesmokkeld.  Ik mag ondanks de rode lamp en het piepen mag ik nadat ik op mijn knie wijs gewoon doorlopen. Nu de bagage.... oh wat ben ik zenuwachtig, het zal mij maar gebeuren bagage is in Dubai blijven staan. Karretje gezocht in de overvolle drukke hal met 3 loopbanden voor de bagage. Ook weer met dezelfde Nepalese mannen en een enkele toerist kijken wij allemaal gespannen naar de loopband... er komen opvallend veel grote dozen met spullen langs voor de nepalese mannen wat zou erin zitten??? Snel maar weer mijn blik op mijn eigen mooie rode tas .... en ja hoor daar is die! Een aardige nepalse man ziet mij verlangend naar de tas kijken en vraagt help you? Please thank you! Pfff gelukkig ligt min tas veilig op mijn karretje en nu maar zien dat ik door de chaos naar de uitgang kom in mijn ooghoek zie ik nog 1 vd Nepalese mannen mopperend en op zijn sokken bij de douane staan met de broekriem in zijn hand, en hij had zulke praatjes tegen de stewardessen.

Buiten gekomen zie ik tientallen bordjes omhoog gaan! Shit verkeerde bril op kan het nauwelijks lezen. Toch zie ik al snel het logo van Himalayan Dream Team! Yes missie geslaagd! Wat een hartelijk ontvangst! Fotootje en hup in de taxi en wij vertrekken naar het hotel door het super drukke verkeer!! Wat een slechte wegen! We hobbelen naar de rand van Thamel de toeristische wijk van KTM. smalle weggetjes ik kijk mijn ogen uit, onze taxi chauffeur brengt ons veilig bij het hotel.

Samen met .... van HDT wordt ik afgezet bij het hotel en hartelijk ontvangen. De kamer is nog niet klaar. wij gaan naar de mooie tuin en nemen een ontbijt. Ik probeer de wifi inlog  zodat ik thuis kan laten weten dat ik veilig in het hotel ben met geen mogelijkheid kom ik erin.  De lady van HDT helpt mij maar haar lukt het ook niet. Dan maar een smsje. Het ontbijt is niet lekker een ranzige yogurt met fruit... ik hoop maar dat ik hier geen buikpijn van krijg, wel heerlijke koffie ouderwets in een kannetje dus geniet ik daarvan. Ik verlang naar rust en een bed. Na een uurtje kan ik naar mijn kamer de klein Nepali mannetje brengt mijn zware tas  naar boven 4 trappen op want ik logeer op de 2e verdieping. Helaas heb ik nog geen roepies dus kan ik hem geen tip geven.  Ik heb een traditionele kamer, ruim maar smoezelig delen op het bed is vies dus gebruik ik mijn heerlijke slaapzak en hoes kan ik lekker in liggen. De badkamer is gedateerd en acceptabel schoon. Ik pak mijn tas uit en ga heerlijk slapen wel mijn wekker gezet want om 13 uur wordt ik opgehaald en gaan wij lopend naar Indira in haar office.  

Ik wacht buiten op haar en we lopen al zigzaggend naar de office 3 straten verder ik begrijp nu dat Indira voor dit hotel kiest lekker dicht bij. Ik haal nog even roepies wel 15000 (160€). Ik wordt hartelijk ontvangen door Indira, haar broer en neef ze zitten alle drie achter een bureau met computer. Wij maken kennis met elkaar en kletsen wat. Ze helpen mij aan een Nepalese simkaart voor mijn oude telefoon. Ik kan via hun wifi naar het thuisfront appen dat voelt fijn. We drinken thee en eten samen een hapje het is ricepudding en bakje met fried potatoes lekker spicy. We spreken af we zondag samen naar Alapot gaan zij regelt vervoer zonder tegen bericht 8 uur.  Ik loop alleen  weer terug naar het hotel opnieuw is de drukte overweldigend. In het hotel probeer ik nogmaals de wificode en het lukt nog niet grrrrr dan naar naar beneden en het blijkt dat ik de verkeerde code heb gekregen.  Uiteindelijk lukt het. Val opnieuw in een diepe slaap.  Eet beneden in het restaurant Daal soup en ga darna heerlijk slapen.

dag 2 is een rustdag en besluit heerlijk in en rond het hotel te blijven de drukte van KTM trekt mij niet. Lees mijn boek uit en heb gewoon een heerlijke dag. Er zijn vele toeristen ik hoor spaans, opvallend veel frans en natuurlijk engels. De dames die bedienen lopen af en aan spreken nauwelijks engels zijn zo hulpvaardig en ijverig ze kletsen graag met elkaar. Er loopt opvallend veel personeel rond ieder heeft zo zijn eigen taak. Het slapen lukt niet zo goed veel lawaai van omliggende dakterrassen, zaterdag blijkt de zondag voor de nepali te zijn vandaar het lawaai. Morgen wordt ik om 9 uur opgehaald. Ik heb de wekker maar wel gezet.